De cold case van Gerrie Schellekens - Eindhoven - 03-06-1991
Op 9 juli 1991 was een gemeentewerker aan het werk in een bos bij het plaatsje Vessem. Daar markeerde hij bomen die in aanmerking kwamen om gekapt te worden. Op een gegeven moment raakte de man daarbij bevangen door een nogal penetrante geur en ging hij opzoek naar de herkomst ervan. Zijn oog viel op iets dat op een pop leek, die onder wat takken en plaggen gras verstopt lag tussen een paar bomen. Een blik van dichterbij bezorgde hem de schrik van zijn leven toen duidelijk werd dat het om het stoffelijk overschot ging van een jonge vrouw.
Hij alarmeerde meteen de politie, die snel ter plaatse was om de plaats delict af te zetten. De identiteit van de dode vrouw was algauw duidelijk. Het bleek te gaan om de 24-jarige Gerrie Schellekens uit Eindhoven. Ze was al sinds 3 juni spoorloos vermist, en haar familie had zich samen met de politie ernstige zorgen gemaakt om haar welzijn. De zoektocht naar de vrouw was na dik een maand op de slechtst mogelijke manier ten einde gekomen. Gerrie was niet meer en bleek slachtoffer te zijn van een gruwelijk misdrijf.
Over Gerrie Schellekens
Gerrie werd als enig kind geboren als dochter van Jan en Ria Schellekens. Ze groeide bij haar ouders, en tussen familieleden in de buurt, op in de wijk Woensel te Eindhoven. Toen ze ouder werd kreeg ze een bescheiden duplexwoning toegewezen aan de Schoenmakerstraat, waar ze op de beneden-verdieping woonde met haar hond. Het was een echte volksbuurt, en Gerrie was een bekende verschijning in de omgeving. Niet alleen wegens haar blonde permanentje, maar des te meer ook vanwege haar opvallende gedrag. Mensen omschreven haar als onvolwassen, naïef en nogal simpel. Ze was veel op straat te vinden, vooral op het station van Eindhoven, waar ze met jan en alleman contact initieerde. Ze sprak vrijuit met passanten, taxirijders, buschauffeurs, zwervers en zelfs tippelaarsters.
Gerrie had een studie gevolgd aan de huishoudschool maar had daarna geen werk gevonden -áls ze het al had gezocht-. Ze leefde van een uitkering, en dat leek ze wel prima te vinden. Volgens sommigen had het meisje in de moderne tijd van nu vermoedelijk in aanmerking gekomen voor een begeleidend wonen traject, echter bestond zoiets begin jaren negentig nog niet.
Tijdlijn vermissing
Op maandag 3 juni 1991 nam Gerrie de bus en bezocht ze een van haar vriendinnen aan de Offenbachlaan in Eindhoven. Onder het genot van een drankje werd er gezellig gekletst tot de twee op de fiets van 'Angela' sprongen en richting de snackbar reden, waar ze met nog meer vriendinnen iets aten. Het viel vriendin Angela die avond op dat Gerrie wat nerveus leek. Ze gedroeg zich niet helemaal als de Gerrie die ze kende en het was bijna alsof ze ergens bang voor was. Rond 23:00 uur besloot Gerrie te beginnen aan haar terugreis naar huis, nadat ze Angela had verteld dat ze nog een afspraak had die avond. Ze vertelde niet met wie.
Nadat ze de woning van Angela had verlaten bleek Gerrie een paar honderd meter verderop in snackbar Van de Goor nog een telefoontje te hebben gepleegd naar haar moeder Ria. In het gesprek vroeg ze aan haar moeder of die een lampje wilde aanzetten in haar woning en de hond nog even bij zich kon houden. Ze was was later zei ze. Zodoende liep Ria haar eigen straat uit om in de volgende straat het huis binnen te gaan van haar dochter. Daar zette ze desgevraagd een lampje aan waarna ze weer vertrok.
Vermist
De volgende dag besefte Ria dat haar dochter die vorige avond helemaal niet was thuis geweest en besloot naar de politie te gaan. Daar werd de bezorgde moeder al weer snel weggestuurd, Gerrie was immers een volwassen vrouw die zelf mocht bepalen of ze er even tussenuit kneep. Een paar dagen later, op 7 juni, bleek dat de handtas van Gerrie was gevonden. Een voorbijganger had die aangetroffen op een hondenoefenterrein in een buitenwijk van de stad. Toen bleek dat er bloedspetters op zaten kwam de politie in actie. Het was duidelijk dat er iets ergs moest zijn gebeurd, en een misdrijf werd niet uitgesloten.
Politieonderzoek
In de hoop Gerrie (levend) terug te vinden sprak de politie met talloze vrienden en kennissen van haar. Daaruit ontstond eenzelfde beeld als wij dat bovenaan de pagina beschreven. Een meisje van 24 jaar oud, 1.54m kort, met opvallende blonde permanent, die zich nog buitengewoon puberaal gedroeg en vaak buiten op straat te vinden was. Men zocht met alle macht naar Gerrie, maar die leek spoorloos te zijn verdwenen.
De zoektocht stopte op 9 juli 1991 abrupt toen een gemeentewerker op het levenloze lichaam van Gerrie stuitte in het bos bij Vessem.
Moordonderzoek
Om de doodsoorzaak vast te stellen deed een patholoog anatoom onderzoek op het lichaam van Gerrie. Daaruit kwam vast te staan dat ze was overleden ten gevolgen van een harde klap op het hoofd. Er was door de dader veel geweld gebruikt waardoor de 24-jarige o.a. een ingeslagen schedel had opgelopen. De politie liet later weten dat van seksueel misbruik waarschijnlijk geen sprake was geweest. Ze had haar kleding nog volledig aan, op haar missende linkerschoen na. Een roofmoord leek ook niet het motief van dit misdrijf te zijn, aangezien er niets uit de handtas mistte. Daar zat zelfs nog een portemonnee in met 145 gulden. Wat de motivatie van de moord dan wel kon zijn geweest bleef onduidelijk. De politie vermoedde in elk geval dat de dader en Gerrie elkaar kenden.
In totaal werd er met honderdtachtig vrienden en kennissen gesproken, maar wist de politie niet veel relevante informatie of aanwijzingen uit die gesprekken te halen. Een getuigenoproep leverde ook niet veel op, maar de politie verkreeg wel een verklaring van een buschauffeur die Gerrie in de Karel de Grotelaan had gezien. Een andere getuige zei haar daarna zo rond 23:30 gezien te hebben op het station van Eindhoven.
Uit de gesprekken in haar vriendenkring kwam ook naar voren dat Gerrie vaak sprak met onbekenden via zogenoemde babbelboxen, een soort van chatrooms aan de telefoon. Wellicht had ze daarbij iemand leren kennen en willen ontmoeten, of had ze de verkeerde persoon beledigd (ze nam namelijk geen blad voor de mond).
Zwervers en beroepschauffeurs
De politie trok ook de mensen na die Gerrie vaak aansprak op straat. In deze groep zaten o.a. daklozen en dames van lichte zeden, maar ook taxi- en buschauffeurs. Eén van die buschauffeurs bleek een nogal hechte band te hebben gehad met Gerrie. Volgens de recherche zou het mogelijk zijn geweest dat de twee een totaal verschillend beeld hadden van hun contact. De naïeve Gerrie had namelijk wel eens vaker gedacht aan een relatie te bouwen terwijl het gewoon om een vriendschappelijke band ging. Terwijl de betreffende man van niets wist vertelde zij dan aan mensen dat de twee in een relatie zaten. Deze ogenschijnlijk onschuldige verhalen van de 24-jarige hadden volgens de politie best wel eens kunnen leiden tot wat problemen of nu zelfs tot haar dood.
Onopgelost
Ondanks de kleine aanknopingspunten hier en daar kwam de politie niet veel verder in het onderzoek. Er werd daarom een oproep gedaan in een uitzending van tv programma Opsporing Verzocht. De aandacht leverde uit-eindelijk zo'n zestig tips op, maar leidde na het uitzoeken daarvan niet tot een doorbraak.
Zonder een arrestatie of zelfs een verdachte ging de zaak op de plank. De vraag wie de moord had gepleegd, de reden daarachter en op welke plek, bleef onbeantwoord. De moord op Gerrie Schellekens bleef daardoor onopgelost.
Vermeende seriemoordenaar
Terwijl het onderzoek naar de moord op Gerrie al een paar jaar stil lag stil lag, kreeg ene Willem Smulders in mei 1994 te horen dat hij jarenlang zou worden opgesloten wegens het in 1993 vermoorden van zijn 35-jarige collega Rienja Shewpersadsingh. Smulders, die in zijn woonplaats Geldrop vooral bekend stond als vriendelijke, rustige en behulpzame man, werd echter algauw verdacht betrokken te zijn geweest bij nog meer levensdelicten. Zo had hij bijvoorbeeld op dezelfde camping gestaan als de later verdwenen Tanja Groen (1993) en was hij werkzaam geweest als tegelzetter in het huis van Anny Heyligers, die op 30 november 1966 (tot op de dag van vandaag) spoorloos vermist raakte.
Criminele Inlichtingendiensten spraken met een medegevangene van Smulders, ene Pieter Knabben, af om informatie van hem te proberen te ontfutselen tijdens hun verblijf achter de tralies. Willem vertelde Knabben in vertrouwen dat hij verantwoordelijk was voor de moord op 11 Nederlandse en Belgische jonge vrouwen. Tot ieders spijt noemde hij geen namen van slachtoffers.
De autoriteiten verdachten Willem Smulders ook van betrokkenheid bij de moord op o.a. Gerrie Schellekens, maar konden dit nooit hard bewijzen. Wim bleef tegenover de politie altijd ontkennen dat hij ook maar één vrouw had vermoord en overleed jaren geleden in een tbs-kliniek. Vermoedelijk nam hij een aantal lugubere geheimen mee zijn graf in. Want bij een aantal zaken is zijn betrokkenheid volgens sommigen zeer waarschijnlijk.
Opnieuw aandacht en zoektocht naar Toon
Er gingen jaren voorbij waarin maar weinig werd gesproken of geschreven over de moord op Gerrie. Pas in juli 2018 kwam er weer aandacht voor de zaak toen het Brabants Dagblad een artikel over Gerrie publiceerde. Er werd daarin samen met toenmalige leider van het cold case team Jeroen Snellen teruggeblikt op het gedane onderzoek en het leven van de Brabantse. Snellen kwam ook met een voor het publiek nieuw feit over de agenda van Gerrie. Daarin had ze op één van de pagina's de volgende tekst geschreven ''Donderdag 6-6-1991 komt Toon tussen half 11 en half 12.'' Drie dagen voor die datum verdween het meisje van de kaart, en werd ze nooit meer levend gezien.
Toon was een hele interessante naam, en de politie wilde graag weten wie deze man was. Er werd uitgebreid onderzoek naar gedaan, waarbij ook gekeken werd naar varianten op de naam Toon. Zo had het team bijvoorbeeld een aantal 'Tonen' gesproken. De identiteit achter de naam bleef echter een mysterie.
Jeroen Snellen en zijn team riepen lezers van de krant op zich te melden als zij iets dachten te weten over deze Toon. Er kwamen tientallen tips binnen die het onderzoeksteam nauwkeurig onderzocht. Na het BD besteedden ook andere kranten en tijdschriften aandacht aan de moord op Gerrie. Helaas zorgde de publiciteit niet voor een doorbraak. De tips die waren binnengekomen bleken niet de leiden naar Toon.
Het werd daardoor opnieuw stil in de zaak, en die stilte lijkt dit keer weer lang te gaan duren.
Informatie en tips
De moord op Gerrie Schellekens is misschien niet zo bekend als de verdwijning van bijvoorbeeld Tanja Groen. Sommige zaken worden om wat voor reden dan ook niet goed opgepikt door de media of de bevolking, en we kunnen wel stellen dat deze daar één van is. Bij de nog levende nabestaanden van Gerrie staat het grote verlies nog wel in hun geheugen gegrift. Zij hopen dat er ooit een antwoord komt op hun vragen.
Met wie had Gerrie een afspraak op de avond van de verdwijning? Was ze inderdaad nerveus, en waarom? Wie is Toon, de naam uit haar agenda? En de grote vraag blijft natuurlijk, wie heeft Gerrie van het leven beroofd? -- Denkt u een antwoord te hebben op een of meer van deze vragen? Laat het ons dan nu weten via het (anonieme) tipformulier. Wij zorgen dan dat de informatie bij het cold case team van de politie terecht komt. Twijfel niet en vul het formulier in.
Help mee en deel deze pagina. Volg ons ook op onze socials
Stichting Coldcasezaken maakt gebruik van informatie uit open bronnen en onze pagina's zijn meestal een mix van (nieuws)berichten die wij zo veel mogelijk in onze eigen woorden vormgeven op de website. We maken vaak gebruik van artikelen uit nationale kranten(archieven) van o.a. De Telegraaf, het AD, Trouw, De Volkskrant, het Parool, NRC etc. Voor een complete lijst van onze bronnen verwijzen wij u graag naar deze pagina. Deze specifieke pagina bevat in het bijzonder veel informatie uit Panorama
Indien u van mening bent dat er teksten of afbeeldingen in strijd zijn met het intellectueel eigendom dan verzoeken wij u om contact op te nemen. Op geen enkele wijze wordt door ons platform bewust onrechtmatig gebruik gemaakt van het intellectueel eigendom van anderen en betrachten wij uiterste zorgvuldigheid. De stichting is een non-profit organisatie en leunt volledig op vrijwilligers.