De cold case vermissing van Liam Vanden Branden - Mechelen - 03-05-1996
Op 3 mei 1996 werd de 2-jarige Liam Vanden Branden samen met zijn broertje Levie opgehaald door zijn oma, om een middagje bij haar thuis door te brengen. Zijn tante Sandra was er die middag ook, en het beloofde een gezellige dag te worden. Toen grootmoeder even naar de bank moest om wat zaken te regelen, vroeg ze Sandra om een oogje in het zeil te houden, en verliet daarop de woning. Rond 17:15 uur merkte Sandra op dat Liam niet aan het spelen was met zijn broertje, en ging naar hem op zoek. Tot haar grote schrik bleek Liam nergens te vinden. Ze haastte zich naar buiten, in de hoop haar neefje daar aan te treffen, maar Liam was nergens te vinden. Omdat hij wellicht toch met haar moeder mee was gegaan, belde Sandra naar de bank, maar de medewerker kon haar helaas niet geruststellen.
Groot alarm
In paniek ging Sandra opnieuw naar buiten, en vroeg ze in een goedbezochte kroeg aan de overkant of klanten de peuter hadden gezien. Dat was niet het geval. Sommige cafébezoekers begrepen de noodsituatie en boden spontaan aan om mee te helpen zoeken. Toen de politie ter plaatse kwam werd hen al snel duidelijk hoe ernstig de situatie was. Niet te min, omdat de woning van Liam's oma langs de oude sluis van het Zennegat was gelegen, een plek waar verschillende waterlopen samen kwamen. De angst dat de 2-jarige onverhoopt in het water was gekomen werd groter en groter.
Onderzoek naar de vermissing
De politie organiseerde direct een grote zoekactie. Twee helikopters zochten het gebied af, terwijl vrijwilligers samen met politie grote gebieden in de omgeving uitkamden. Er werden speurhonden ingezet in de hoop dat die een spoor zouden oppikken. Duikers van het leger zochten de wateren en de oude sluis af, en 'Hulpfonds voor Ontvoerde en Verdwenen Kinderen' droegen hun steentje bij. Maar ondanks de grote inzet werd Liam na dagen van intensief zoeken nog altijd vermist.
Politie vermoedde vanaf het begin af aan dat het jongetje op de één of andere manier te water was geraakt. Toch sloot ze andere scenario's niet uit. Hoe onwaarschijnlijk zij het ook achtte, kon het ook nog zo zijn dat Liam door iemand was ontvoerd. Er waren drie mogelijkheden waar het onderzoekteam serieus rekening mee hield.
1. Liam was de woning van zijn oma ontglipt en daarna in het water beland.
2. Iemand met een sterke -onvervulde- kinderwens had de jongen ontvoerd om hem op te voeden als zijn/haar eigen kind.
3. De peuter was door een crimineel meegenomen.
De politie ging opzoek naar getuigen van de verdwijning. Doormiddel van een grootschalig buurtonderzoek werd getracht nieuwe aanwijzingen te verkrijgen. Wellicht had iemand een verdacht persoon in de wijk gezien, of had een buurtbewoner Liam wel ergens zien lopen. Ook werd de familie van het jochie gehoord. Alles om nieuwe aanwijzingen te bemachtigen.
Getuigen:
Sandra, zus van de moeder van Liam, vertelde de politie over een man in de straat die zonder haar te antwoorden in zijn auto was gestapt en was weggereden, nadat ze hem had gevraagd of hij een kind had gezien. Hoewel ze drie letters van het kenteken had onthouden, werd de wagen noch de bestuurder ooit getraceerd. Om te ontdekken of Sandra het volledige kenteken onbewust toch had onthouden, werd zij onder hypnose gebracht en opnieuw gehoord. Maar ook in deze een trance wist ze de tekens niet te herinneren.
De politie hoorde ook de klanten uit het café waar Sandra in haar paniek nog had rondgevraagd. Twee van hen zeiden in de verte iemand met een kind te hebben gezien. Echter beschreef de ene een man, en de ander juist een vrouw.
Liam's oma zei de politie dat toen zij het huis wilde verlaten om naar de bank te gaan, had opgemerkt dat de voordeur open stond. Deze had ze bij het weggaan goed dichtgedaan. Naderhand was het dus goed mogelijk dat Liam al vóórdat zijn oma de deur uit ging, naar buiten was geglipt.
Tot slot verklaarde Levie tegenover de politie dat hij een man met een baard had gezien. De onderzoekers wisten echter niet of ze dit verhaal serieus moesten nemen. Het broertje was iets ouder dan Liam, maar zo jong dat men er niet raar van op zou kijken als het fantasieverhaal was.
De straat waar de oma van Liam woonde, en waar de peuter vermist raakte. [klik om te vergroten]
Het buurtonderzoek zorgde er niet voor dat de politie sterker was gaan geloven in het scenario dat Liam was ontvoerd. Het leek haar nog altijd erg onwaarschijnlijk dat een kidnapper het kind zonder door iemand gezien te worden had kunnen meenemen in de buurt waar de verdwijning had plaats-gevonden. De kans op het mislukken van een ontvoering was volgens de politie zo groot dat ze bijna niet geloofde dat iemand het risico zou hebben genomen. Ondanks dat Liam niet in het water was gevonden, bleef dat wel het meest waarschijnlijke scenario volgens de politie.
Ondanks opsporingsoproepen, aandacht in de media en veel hulp van vrijwilligers werd de peuter niet gevonden, en liep het onderzoek langzaam spaak. Zijn familie hield net als de politie alle mogelijkheden open, maar dacht juist wél meer aan een ontvoering in plaats van een ongeluk in het water. Volgens Liam's vader was dat gewoon een bepaald gevoel dat ze hadden.
Pedofiel Hans V.
Acht jaar na de verdwijning van Liam was er in 2004 opeens nieuws te melden in de zaak. Een deelnemer van een programma van tv zender RTV kwam met nieuwe informatie over ene Hans V., een van Duitsland afkomstige pedofiel die ten tijde van de vermissing van Liam in Willebroek woonde. Hij zou in mei 1996 verschillende keren op zijn fiets zijn gesignaleerd in de buurt van het Zennegat. V. stond bekend als een man die kinderen zijn tuin vol met speeltuigen in lokte om hen daar te misbruiken, en om foto's van ze te maken. Hij werd daarvoor veroordeeld, en was in het jaar 2003 in de gevangenis in Brugge gestorven. Toen een onderzoekteam opnieuw in zijn dossiers doken, stuitte het op een dagboek waaruit bleek dat Hans V. een dag na de verdwijning van Liam graafwerkzaamheden in zijn tuin had uitgevoerd.
Het was reden voor het gerecht om een intensieve graafzoekactie in de voormalige tuin van Hans V. op te zetten. Begin april 2004 werd er voorzichtig begonnen om zo'n anderhalve meter diep te graven met daarvoor speciaal bestemde apparaten. De gravers werden bijgestaan door een geoloog, een forensisch antropoloog en een wetsdokter en ook stond er een team met zogenaamde lijkhonden klaar, die waren getraind om de geur van de dood te herkennen. De afgegraven grond werd zeer zorgvuldig onderzocht, maar het leverde niets op. De honden waren wel op bepaalde plekken aangeslagen, maar het bleek op die plekken om resten van watervogels te gaan. Na de vruchteloze zoekactie werd het opnieuw stil in de zaak.
Duitse ‘woudjongen’ Ray
In 2011 was er opschudding in Duitsland toen er een 17-jarige jongen genaamd Ray plotseling in Berlijn opdook nadat hij naar eigen zeggen meer dan vijf jaar lang in het bos had gewoond met zijn vader, nadat zijn moeder verongelukt was. Hij kwam al gauw bekend te staan onder de bijnaam 'woudjongen', en de politie wist niet wie hij was. Interpol probeerde een link te leggen met oude verdwijningsdossiers, en zo ook die van Liam Vanden Branden. De moeder van Liam stond vrijwillig haar DNA af om te onderzoeken of de 'woudjongen' wellicht de Mechelse Liam was. In juni 2012 kwam echter vast te staan dat de jongen uit het bos niet Liam was, maar de Nederlandse Robin van Helsum. Hij was een jaar eerder weggelopen van huis.
Blijven zoeken
Door de jaren heen is de familie van Liam zich blijven inzetten in de zoektocht naar de gemiste jongen die inmiddels al ruim de volwassen leeftijd zou hebben bereikt. Zo deed Vader Dirk Vanden Branden uit Mechelen zelfs een keer mee aan tv programma Het Zesde Zintuig, ook al geloofde hij eigenlijk niet zo in 'hocus pocus'. Tot nu toe leverde het allemaal niets op. Ook inzet van verschillende instanties zoals Child Focus wierp tot dus ver geen vruchten af. Zij verspreidden jaren geleden een verouderingsfoto van Liam, en zette campagnes op touw waarmee er aandacht voor de zaak bleef. Diverse nieuwswebsites schonken door de jaren heen ook uitzendtijd aan de verdwijningszaak, en sommige maakten zelfs een podcast. Jammer genoeg leverde al deze moeite tot nu toe ook niets op.
Tips en informatie
Weet u meer over de raadselachtige verdwijning van Liam Vanden Branden? Heeft u weleens een gerucht gehoord, herinnert u zich ineens toch iets, of weet u wellicht meer over een ontvoerder? Laat het dan nu aan ons weten. Twijfel alstublieft niet en vul onderstaand formulier in. Wij nemen zorgvuldig de tijd voor uw informatie en zorgen er op betrouwbare wijze voor dat het op de juiste plek terecht komt. Blijft u graag anoniem? Laat dan de contactgegevens-velden leeg.
U kunt ook e-mailen naar info@coldcasezaken.nl.
Help mee en deel deze zaak, en vergeet ons niet te volgen op social media
Stichting Coldcasezaken maakt gebruik van informatie uit open bronnen en onze pagina's zijn meestal een mix van (nieuws)berichten die wij zo veel mogelijk in onze eigen woorden vormgeven op de website. We maken vaak gebruik van artikelen uit nationale kranten(archieven) van o.a. De Telegraaf, het AD, Trouw, De Volkskrant, het Parool, NRC etc. Voor een complete lijst van onze bronnen verwijzen wij u graag naar deze pagina
Indien u van mening bent dat er teksten of afbeeldingen in strijd zijn met het intellectueel eigendom dan verzoeken wij u om contact op te nemen. Op geen enkele wijze wordt door ons platform bewust onrechtmatig gebruik gemaakt van het intellectueel eigendom van anderen en betrachten wij uiterste zorgvuldigheid. De stichting is een non-profit organisatie en leunt volledig op vrijwilligers.