De cold case van Mark Kerssens - Alkmaar - 06-07-2003
Op zondag 6 juli 2003 beloofde het een gezellige avond te worden op het Waagplein in Alkmaar. Het was mooi weer en de Nederlandse popgroep Van Dik Hout trad op in één van de vele café's aan het plein. Beroepsmilitair Mark Kerssens was die avond werkzaam als horecaportier en zou samen met zijn collega's voor de veiligheid van de vele uitgaanders zorgen. De avond verliep gesmeerd tot er een opstootje plaatsvond aan de deur waar Mark stond. Er wilde iemand naar binnen zonder een kaartje te kopen, en dat kon de twee meterlange portier niet toelaten.
Zonder slag of stoot wees hij de man de laan uit, en de gezelligheid keerde al snel weer terug.
Tot er rond 23:35 uur ineens een pistoolschot klonk. Mensen keken verschrikt in het rond en zagen tot hun afschuw hoe Mark Kerssens ter aarde viel. Hij bleek te zijn neergeschoten door een lange man met een bivakmuts op zijn hoofd.
Collega's van Mark waren ook getuigen van de schietpartij. Eén van hen sprong in een impulsieve reactie boven op Mark om hem voor mogelijk nog meer kogels te beschermen, terwijl andere collega's de dader achterna gingen tot zij zelf ook door hem werden beschoten. Mark werd kort na de aanslag met spoed overgebracht naar Medisch Centrum Alkmaar, waar hij op de Intensive Care kwam te liggen. Daar werd duidelijk dat hij van dichtbij in zijn nek was geschoten en compleet verlamd was geraakt. Artsen stelden vast dat Mark alleen nog zou kunnen verder leven in een vegetative staat. Zijn ouders en vier jaar jongere zus stonden voor de moeilijkste beslissing uit hun leven. Mark Kerssens overleed twee dagen na de schietpartij, op 8 juli 2003 in het ziekenhuis in Alkmaar. Hij werd niet ouder dan 27 jaar.
Over Mark Kerssens
Mark werd op 25 maart 1975 geboren in Akersloot, een dorp in de gemeente Castricum. Hij groeide op in een warm gezin met nog een vier jaar jonger zusje waarmee hij altijd een zeer hechte band had. Als kind droomde Mark ervan om later iets te doen in de luchtvaart, en die droom kwam uit toen hij na zijn schooltijd werk kreeg als beroepsmilitair bij de Koninklijke Luchtmacht. Hij was gestationeerd in Leeuwarden, waar hij vijf dagen per week werkzaam was als Sergeant. Zijn collega's omschreven hem als een zeer vrolijke jongeman die altijd een lach op zijn gezicht had. Mark stond voor iedereen klaar en stak belangeloos veel moeite in de hulp die hij aan zijn omgeving bood. In zijn vrije tijd werkte Mark al jaren als horecaportier. Eerst in het uitgaansgebied van Leeuwarden en later op het Waagplein in Alkmaar, vlakbij zijn ouderlijk huis in Akersloot. Volgens zijn kennissen en collega's uit de branche was Mark iemand die altijd alles met woorden wist op te lossen en had hij zelden tot nooit fysieke onenigheden aan de deuren waar hij stond.
Politieonderzoek
De politie was na de schietpartij snel ter plaatse en zette twintig man op de zaak. Er werd ter plekke onderzoek gedaan waarbij tientallen getuigen van de schietpartij werden gehoord. Ook zocht men (tevergeefs) de omgeving af naar de dader en het gebruikte pistool. Al snel ontstond het vermoeden dat de dader een negroide man zou zijn die eerder op de avond de entree door Mark was geweigerd tot café Joey's omdat hij geen entreegeld had willen betalen. Hij zou daarna de woorden 'jij bent van mij' hebben uitgesproken. Volgens een getuige was het een grote donkere man en droeg hij een blauw Replay (het merk) shirt.
Rechercheurs vermoedde dat de geweigerde gast zich dermate vernederd had gevoeld dat hij later die avond wraak was komen nemen. Het bleek voor de recherche echter niet makkelijk om de identiteit van de man te achterhalen, en het onderzoek dreigde vast te lopen.
Arrestatie verdachte
Tot op 9 september 2003 ineens een doorbraak werd gemeld in de zaak toen ene Rudolf C. door de politie werd aangehouden. De Surinaamse man uit Heerhugowaard, die in het bezit was van een strafblad, voldeed aan de uiterlijke kenmerken die waren beschreven door getuigen en maakte vermoedelijk deel uit van het groepje Surinamers dat die bewuste avond onrust stookte op het Waagplein. Tijdens een huiszoeking in zijn woning en in die van zijn vriendin in Lelystad trof de politie een blauw Replay shirt aan dat gelijkenissen toonde met het shirt dat de herrieschopper die avond aan had gehad bij de deur van Café Joey's. De politie dacht zeker te weten dat het C. was die de trekker had overgehaald, en dat hij daarna door een vriend van hem, ene Mekkie M. een lift had gekregen om weg te komen. Ondanks pogingen kon de politie M. volgens onze informatie nooit traceren en is hij nooit aan de tand gevoeld.
Groepsconfrontatie
Omdat de moordenaar tijdens het fatale schot een bivakmuts droeg besloot de politie de eerdere getuigen in te zetten bij een groepsconfrontatie op videobeelden. De getuigen kregen beelden te zien waarop C. en een aantal figuranten door het beeld heen liepen. Er werd door de getuigen nauwkeurig gelet op de manier van lopen en de motoriek van de mannen in de video. De hoop was dat zij C. aan de hand van zijn loopje zouden herkennen als dader, maar tot teleurstelling van de politie herkende geen van hen Rudolf als de moordenaar. Een tegenslag, want de politie had buiten het Replay shirt om maar weinig bewijs tegen C. Volgens de advocaat van de verdachte heeft de politie daarna in een verwoede poging om meer bewijslast te verzamelen nog de telefoon van zijn client afgeluisterd tijdens diens verblijf in het huis van bewaring. Het Openbaar Ministerie en de gevangenisdirectie ontkenden dit echter in alle toonaarde.
Rudolf C. kwam op 13 november 2003 weer op vrije voeten nadat bleek dat er inderdaad te weinig bewijs tegen hem was. Het onderzoek naar de moord op Mark kwam daardoor tot stilstand.
Jaren na de moord
In de jaren na de moord deed de politie nog een poging de zaak weer open te breken door een zogenaamd review uit te voeren. Een vers rechercheteam nam het dossier van begin tot het eind door in de hoop op aanknopingspunten te stuiten die over het hoofd waren gezien door het initiële onderzoeksteam. De poging leidde niet tot een doorbraak.
Diverse media besteedden daarna nog aandacht aan de moord op Mark Kerssens. O.a. de Telegraaf wijdde een uitzending aan de zaak met hun programma De Gouden Tip, en Caroline Tensen belichtte in haar programma Familieberichten het verdriet van de nabestaanden van Mark. Zijn ouders en zus Wendy kwamen daarbij uitgebreid aan het woord en spraken op een zeer ontroerende manier hun hoop uit dat de dader ooit zijn straf zou uitzitten.
Informatie en Tips
De vrolijke Mark, die altijd voor iedereen klaar stond, had inmiddels bijna 50 jaar oud geweest en wellicht een eigen gezinnetje gehad. In plaats daarvan is hij al meer dan twintig jaar overleden en is de verantwoordelijke daarvoor nog altijd ongestraft. Weet u wie de dader zou kunnen zijn? Laat het ons dan nu (anoniem) weten via het onderstaande tipformulier. Ieder klein detail kan een puzzelstukje op de juiste plek neerleggen. Twijfel niet en kom nu in contact.
Neemt u (anoniem) contact op met Stichting Coldcasezaken.
Wij nemen zorgvuldig de tijd voor uw informatie en zorgen er op betrouwbare wijze voor dat het op de juiste plek terecht komt. U kunt uw verhaal kwijt via onderstaand formulier. Blijft u graag anoniem? Laat dan de contactgegevens-velden leeg.
U kunt ook e-mailen naar info@coldcasezaken.nl.
Help mee en deel deze pagina met uw volgers
Stichting Coldcasezaken maakt gebruik van informatie uit open bronnen en onze pagina's zijn meestal een mix van (nieuws)berichten die wij zo veel mogelijk in onze eigen woorden vormgeven op de website. We maken vaak gebruik van artikelen uit nationale kranten(archieven) van o.a. De Telegraaf, het AD, Trouw, De Volkskrant, het Parool, NRC etc. Voor een complete lijst van onze bronnen verwijzen wij u graag naar deze pagina
Indien u van mening bent dat er teksten of afbeeldingen in strijd zijn met het intellectueel eigendom dan verzoeken wij u om contact op te nemen. Op geen enkele wijze wordt door ons platform bewust onrechtmatig gebruik gemaakt van het intellectueel eigendom van anderen en betrachten wij uiterste zorgvuldigheid. De stichting is een non-profit organisatie en leunt volledig op vrijwilligers.