De cold case van Saadet Secmen - Terneuzen - 28-01-1991
Op 28 januari 1991 werd er op de Zuiderbegraafplaats een gruwelijke ontdekking gedaan toen er een aantal meter naast het rijwielpad van de Rooseveltlaan in Terneuzen het lichaam werd aangetroffen van een halfnaakte dode vrouw. Het was meteen duidelijk dat ze slachtoffer was geworden van een ernstig misdrijf.
Het bleek te gaan om de 35-jarige Saadet Secmen uit Terneuzen. Een alleenstaande vrouw van Turkse afkomst en moeder van een zoontje. Het lichaam van de vrouw werd forensisch onderzocht, waaruit bleek dat Saadet seksueel was misbruik en daarna met een zwaar voorwerp op het hoofd was geslagen. Met de harde klap had de dader de schedel van de vrouw ingeslagen die resulteerde in haar dood. Sporenonderzoek leverde weinig op. DNA-technieken stonden in 1991 nog in de kinderschoenen en er werden geen vingerafdrukken aangetroffen op- of bij het stoffelijk overschot.
De politie deed dezelfde dag nog een getuigenoproep in de krant en sprak met de kennissenkring van Saadet. Daaruit bleek dat de 35-jarige die zondagavond de 27ste uit eten was geweest bij een Chinees restaurant. Vermoedelijk was ze daarna vanuit de binnenstad richting haar huis gefietst in de wijk Katspolder. Daar kwam ze echter nooit aan. Op enkele honderden meters verwijderd van haar woning werd ze belaagd.
Omdat het moordwapen, dat volgens forensisch onderzoekers een zwaar voorwerp moest zijn, en de blauwe fiets van Saadet niet te vinden waren op de plaats delict begon de politie een zoektocht naar deze spullen. Daarbij werd er onder meer in de Otheense Kreek gedregd, maar het leverde niets op.
Om meer aandacht voor de zaak te krijgen plaatste de politie in de dagen na de moord vele getuigenoproepen, en deelden agenten honderden pamfletten uit met daarop de foto van Saadet. Langs de fietsroute die de 35-jarige normaliter nam werden de pamfletten ook door de brievenbussen gestopt bij mensen die langs de weg woonden. Het resulteerde in veel tips, die de politie stuk voor stuk natrok. Uit getuigenverklaringen bleek dat er die zondagavond twee bromfietsers op het fietspad langs de begraafplaats waren gereden, en de politie probeerde te achterhalen wie de bestuurders waren. Wellicht hadden deze personen belangrijke informatie. De oproepen aan hen in de krant werden echter genegeerd, en de passanten werden nooit getraceerd.
Intensiever onderzoek
Ondanks de tijd en energie die de politie in de zaak stak werd er door de inwoners van Terneuzen relatief weinig gesproken over de gruwelijke moord. Wellicht kwam dat omdat het een Turks meisje betrof, en werd er onder de bewoners gedacht dat de Turkse gemeenschap het zelf maar moest uitzoeken. De politie besloot het rechercheteam te vergroten naar vijfentwintig man. Omdat weinig mensen uit zich zelf naar het bureau bleken te komen met informatie bezochten rechercheurs dan maar zelf talloze woningen op de fietsroute van Saadet om informatie in te winnen. Er moesten toch meer mensen zijn die iets hadden gezien of gehoord, was de algemene gedachte. De vindplaats van het lichaam was immers een plek waar veel mensen hun hond uitlieten of langsfietsten, en dus hoopte de recherche dat het buurtonderzoek zou leiden tot nieuwe aanknopingspunten.
Helaas zorgde het intensiveren van het onderzoek niet tot nieuwe aanknopingspunten. Al na een week werd het team weer ont-bonden. Het onderzoeksteam ging met vijf en later drie rechercheurs verder. Die trokken de verkregen tips na en benadrukten in de media dat nieuwe informatie nog altijd welkom was. Ook lieten zij weten dat de politie nog altijd opzoek was naar de blauwe damesfiets van Saadet. Op 8 maart 1991 werd bekend dat het onderzoek naar de moord helemaal was vastgelopen.
Doorbraak in de zaak?
Op 30 augustus 1991 was er toch ineens weer beweging in de zaak toen bleek dat een 12-jarig jongetje de portemonnee van Saadet Secmen had gevonden in de visvijver nabij het Zuidersportpark. Hij had het ding in het water zien drijven en meegenomen naar huis. Zijn moeder herkende de pasfoto van Saadet die in de portefeuille zat en bracht het naar de politie.
Met tien manschappen en hulp van de brandweer werden er duizenden liters water uit de visvijver gepompt om vervolgens de bodem af te speuren op het moordwapen en de blauwe fiets. De grote opleving zorgde helaas niet voor de gehoopte doorbraak, want naast een aantal willekeurige spullen vond de politie niets dat in verband kon worden gebracht met de moord op Saadet.
Coldcase
Het onderzoek naar het zedenmisdrijf kwam daardoor weer tot stilstand. De politie gaf toe voor een raadsel te staan. Wel waren er vermoedens dat de dader in elk geval Zeeuws moest zijn, en dat hij die bewuste zondag avond op het fietspad heeft staan wachten om waarschijnlijk de eerst volgende vrouw iets aan te doen. Dat het Saadet werd, was volgens de politie dus puur toeval. Toch liet oud-recherche lid Fub Goudswaard jaren later doorschemeren dat hij het zich juist niet kon voorstellen dat de moordenaar Saadet niet kende. Het laat ons dus een beetje in onduidelijkheid, maar vast staat dat de politie maar weinig te weten is gekomen over het motief en de dader.
Saadet zelf had in haar kennissenkring laten weten zich bedreigd te voelen in de periode vóór de moord. Volgens de politie had dit mogelijk te maken met psychische problemen waar ze mee te kampen had, en was ze geestelijk wellicht een beetje in de war. Feit is dat de 35-jarige afstand had genomen van het Islamitische geloof en verwelkomd was in de Evangelische gemeente. Er is door de politie nooit bewijs gevonden voor een scenario dat de moord te maken had met het verlaten van haar geloof, noch vond men bewijs van een vorm van dreiging aan haar adres
Informatie en tips
De moord op Saaded Secmen is na al die jaren nog steeds niet opgelost. De moordenaar, die de vrouw ook nog eens haar eer had afgenomen door haar te verkrachten, loopt nog altijd vrij rond. Wij hopen dat er mensen zijn die meer weten over dit misdrijf, en dat zij bereidt zijn om met hun informatie te komen. Bent u dat? Laat het ons alstublieft nu weten. U kunt volledig anoniem blijven, en buiten de politie om bij ons uw tip kwijt. Twijfel dus niet en kom in contact.
Neemt u (anoniem) contact op met onze redactie.
Wij nemen zorgvuldig de tijd voor uw informatie en zorgen er op betrouwbare wijze voor dat het op de juiste plek terecht komt. U kunt uw verhaal kwijt via onderstaand formulier. Blijft u graag anoniem? Laat dan de contactgegevens-velden leeg.
U kunt ook e-mailen naar info@coldcasezaken.nl.
Help mee en deel deze pagina met uw socials
Stichting Coldcasezaken maakt gebruik van informatie uit open bronnen en onze pagina's zijn meestal een mix van (nieuws)berichten die wij zo veel mogelijk in onze eigen woorden vormgeven op de website. We maken vaak gebruik van artikelen uit nationale kranten(archieven) van o.a. De Telegraaf, het AD, Trouw, De Volkskrant, het Parool, NRC etc. Voor een complete lijst van onze bronnen verwijzen wij u graag naar deze pagina
Indien u van mening bent dat er teksten of afbeeldingen in strijd zijn met het intellectueel eigendom dan verzoeken wij u om contact op te nemen. Op geen enkele wijze wordt door ons platform bewust onrechtmatig gebruik gemaakt van het intellectueel eigendom van anderen en betrachten wij uiterste zorgvuldigheid. De stichting is een non-profit organisatie en leunt volledig op vrijwilligers.