Succes: De identificatie van Salah El Shahhat - El-Mansoera (EGYPTE)
Op 20 februari 2020 reed een vrachtwagenchauffeur onbewust een jongeman aan in het Belgische grensplaatsje Damme, in de gemeente Knokke-Heist. Het ongeluk was tragisch genoeg fataal; de man overleed op de stoep.
De Belgische politie kon niet achterhalen wie de man was. Hij droeg geen paspoort of identiteitsbewijs, maar had wel een aantal spullen bij zich die konden bijdragen aan het onderzoek. Zo had hij een routekaart bij zich die leidde naar een soort hulpverleningscentrum voor asielzoekers in Brussel. De tekst op deze kaart was in het Arabisch. Ook bleek de man een document bij zich te hebben dat hij vermoedelijk aan de grens met Frankrijk had gekregen. Het was uitgegeven door de Franse gendarmerie en in de tekst stonden twee op zichzelf staande Arabische namen genoteerd, waarvan er één mogelijk klopte. De voornaam was in beide gevallen Salah, maar de achternamen verschilden van elkaar.
In de zomer van 2024 besloot Stichting Coldcasezaken om een speciale categorie te openen op de website voor onbekende doden. Ook de zaak van de jongeman uit Damme kreeg een persoonlijke pagina, in de hoop op tips vanuit de samenleving. Toch komt het ook voor dat teamleden van de stichting zonder nieuwe tips in een zaak duiken. In dit geval verdiepte oprichter Meyer zich in het dossier en concludeerde hij dat de namen uit het document van de Franse gendarmerie leken af te wijken van hoe ze waarschijnlijk daadwerkelijk moesten worden geschreven. Een onderzoek wees uit dat de namen vermoedelijk niet correct in het document waren opgenomen, waarna Meyer aan de slag ging met de meest waarschijnlijke schrijfwijze.
Hij opende Facebook en typte de naam in die naar zijn idee waarschijnlijker was. Er verschenen honderden profielen, die hij stuk voor stuk systematisch aanklikte en bekeek op profielfoto en meest recente bericht. Het was letterlijk en figuurlijk zoeken naar een speld in een hooiberg. De enige foto waarmee hij kon vergelijken, was de opname die na het ongeluk van de zijkant van het slachtoffer was gemaakt. Dat maakte de zoektocht niet eenvoudiger, maar uiteindelijk stuitte Meyer op een vrijwel leeg profiel met een foto van een jongeman die enigszins leek op de foto van de onbekende dode.
De laatste activiteit op dat profiel stamde van vóór de datum van het ongeluk en bestond uit een afbeelding waarop een aantal mensen een like had gegeven. Om verder te komen onderzocht Meyer deze personen en belandde hij via via op het profiel van een jongedame waarvan hij vermoedde dat zij de onbekende dode misschien kende. Hij stuurde haar een in het Arabisch opgesteld bericht en al snel ontstond er contact. De vrouw gaf aan dat ze de jongen op het profiel kende, maar dat zij hem al meer dan vijf jaar niet had gezien. Ze vroeg zich af waar hij was gebleven. Nadat Meyer haar vroeg of hij een foto van de onbekende dode mocht sturen, stemde zij toe. Hij wachtte met ingehouden adem op haar reactie. Er verscheen een Arabisch bericht dat vertaald moest worden. Eenmaal vertaald stond er: “Dit is mijn broer.”
Het was een bizar en tegelijkertijd zeer verdrietig moment. De vrouw vertelde dat de jongen inderdaad Salah heette en dat zijn familie al vijf jaar wanhopig naar hem op zoek was. In de dagen, weken en zelfs maanden daarna onderhield Meyer vooral contact met Salah’s broer Ahmed. Na zestien weken gaf een DNA-vergelijkingsonderzoek eindelijk bevestiging: de onbekende dode man bleek Salah El Shahhat uit Egypte te zijn. Hij was pas achttien jaar oud en had als uiteindelijke reisbestemming Engeland, waar Ahmed op dat moment al verbleef.
Zijn lichaam werd half december 2025, met behulp en tussenkomst van vele donateurs, instanties en betrokken mensen, teruggebracht naar zijn familie in Egypte, waar hij inmiddels is begraven. De identificatie van Salah was de eerste keer in het bestaan van Stichting Coldcasezaken dat de stichting een zaak oploste.