Een kort poosje terug publiceerde Stichting Coldcasezaken meer dan 50 nieuwe reconstructiefoto's van ongeïdentificeerde doden, waardoor de kans op herkenning significant steeg ten opzichte van de oude foto's en tekeningen van daarvoor. Foto's van dode mensen — daar kijkt niemand graag naar. En tekeningen van een vaag persoon trekken ook nauwelijks aandacht. Levensechte reconstructies doen dat wél. Ze kunnen bovendien massaal gedeeld worden in de media, iets wat met foto's van overleden personen simpelweg niet mogelijk is. Een groot voordeel natuurlijk.Nadat diverse Nederlandse kranten over de nieuwe foto's schreven, kwamen er meteen tips binnen, waaronder sterke aanwijzingen over de mogelijke identiteit van een Hindoestaanse man. Die media-aandacht kwam niet uit het niets. Enkele dagen daarvoor hadden we een persbericht gestuurd naar tientallen redacties, met daarin een downloadlink naar alle nieuwe foto's, zodat ze die vrij konden gebruiken ten behoeve van de identificatie van de slachtoffers. Het was mooi om te zien dat veel media daar direct gehoor aan gaven.

Vandaag bracht Stichting Coldcasezaken een eerste, nog incomplete lijst naar buiten van cold cases waarvoor nog geen gedetailleerd dossier op onze website is verschenen. Het gaat om ongeveer zestig misdrijven en tien onopgeloste vermissingen. En hoewel dat al een flink aantal lijkt, vormt het — natuurlijk samen met onze 253 reeds behandelde dossiers — nog maar een fractie van de complete lijst met cold cases in Nederland, waarvan het totale aantal wordt geschat op (veel) meer dan 1700.We zouden deze lijst graag aanvullen met nog veel meer zaken, zodat mensen erover kunnen lezen en bovenal over kunnen tippen. Maar daarbij stuiten we op één groot probleem: waar zijn al die (honderden) andere zaken?Natuurlijk weten we bij de stichting inmiddels in welke hoeken en kiertjes we moeten zoeken om verborgen- door de politie, media en maatschappij compleet linksgelaten zaken te vinden. Maar zelfs in die donkere plekken wordt het uiteindelijk lastig. We stuiten in veruit de meesten gevallen op 'halve zaken'. Ik zal een voorbeeld geven.

Op 4 februari 2025 berichtte het tv-programma Opsporing Verzocht over een nog altijd onopgeloste verkrachtingszaak uit november 1995. Om precies te zijn: op 5 november dat jaar werd een 17-jarig meisje verkracht in Amersfoort. Het slachtoffer had die avond opgepast en werd rond 23:30 uur door de oppasmoeder in het centrum van de stad afgezet, waarna ze nog even met vrienden naar een kroeg ging. Toen ze rond vijf uur ’s ochtends naar huis liep, werd ze op de Utrechtseweg overmeesterd door een nog altijd onbekende man, en bij het nabijgelegen viaduct verkracht.Opvallend detail: de dader had vermoedelijk een prothese — een nep-hand — waarover hij na de gruwelijke daad nog even een gezellig praatje probeerde aan te knopen met het slachtoffer. In Opsporing Verzocht vraagt de politie opnieuw om tips, in de hoop de dader alsnog te kunnen identificeren.

Op 11 januari 1982 doet men in Amsterdam een verrassende ontdekking bij een poging om een monumentaal pand aan de Oudezijds Achterburgwal 143 te renoveren. In de kelder van het gebouw ligt, gewikkeld in een deken, het gemummificeerde lichaam van een onbekende man. Het stoffelijk overschot weegt nog maar 14 kilo en moet al jarenlang in de kelder liggen.

De maand januari is alweer voorbij, en zoals je kunt zien, is het achter de schermen druk geweest. Er is al een tijdje geen blog meer online gekomen – waarvoor mijn excuses! Eerlijk gezegd weet ik soms niet goed waarover ik moet schrijven. Er zijn natuurlijk talloze interessante onderwerpen, maar niet alles past bij de website. Een paar weken geleden vroeg ik een bevriende misdaadjournalist – een kei-goeie – of hij misschien interesse had in een wekelijkse of maandelijkse column op deze website. Helaas gaf hij aan daar te weinig tijd voor te hebben. Toch vind ik het nog steeds een goed idee om een soort gastcolumn te maken, waarin verschillende mensen hun visie delen. Wat vinden jullie hiervan? En wie zou ik moeten vragen?Deze blogs zijn eigenlijk net zoals een column bedoeld: een informeel stukje tekst waarin ik bespreek wat er achter de schermen gebeurt, schrijf over een interessant onderwerp of kritische vragen stel over bepaalde zaken. Nu de maand januari erop zit, blik ik terug op hoe deze voor ons is verlopen.

Beste bezoeker, trouwe lezer,De feestdagen zijn aangebroken en over een paar weken ruilen we 2024 alweer in voor 2025. Via dit bericht en onze (hopelijk originele) kerstkaart willen we iedere bezoeker, volger en ondersteuner fijne kerstdagen en een gelukkig, gezond nieuwjaar wensen. (tekst gaat door onder kaart)

Dat was hem dan, de maand november 2024.Een maand die voor mijn gevoel snel voorbij is gegaan. Maar voor nabestaanden van cold cases is dit vaak anders. Zij worden iedere dag geconfronteerd met frustratie en wanhoop omdat de moord of verdwijning van hun geliefde nog steeds niet is opgelost. In de meeste gevallen is er geen actief politieonderzoek meer, omdat alle aanknopingspunten zijn uitgeput. Het moet verschrikkelijk voor hen zijn. En nu breekt de feestdagenperiode aan, voor velen de gezelligste tijd van het jaar, maar voor nabestaanden vaak een zware en emotionele maand. Het gemis wordt dan extra voelbaar.'Nieuwe cold case zaken'In november heb ik mijn best gedaan om weer een aantal nieuwe zaken op de website te plaatsen. Stuk voor stuk zaken die aandacht verdienen. Zo schreef ik over de cold case van Michel Rubarth, die op 17 november zijn nachtdienst op een opvallende manier verliet en nooit meer thuiskwam. Het is een vreemde zaak, vooral omdat zijn persoonlijke bezittingen, zoals zijn huissleutels en portemonnee, later via de brievenbus bij zijn schoonmoeder werden achtergelaten.

Een tip uit 2020?

MaandblogDe maand oktober is weer voorbij, en dat betekent dat het tijd is voor een nieuwe ‘maandblog’.Waarom schrijf ik elke maand een nieuwe blog? Omdat ik het belangrijk vind om openheid te tonen naar de buitenwereld. Wat speelt er bij ons op de achtergrond? Waar hebben we ons mee beziggehouden? En hoeveel mensen hebben de website de afgelopen maand bezocht? Dit zijn zomaar wat onderwerpen die ik graag met jullie deel.Diverse onderzoekenOktober was een maand waarin ik en het gemotiveerde team van de stichting ons hebben verdiept in diverse zaken. Een van die zaken is bijvoorbeeld het “kelderlijk,” dat in 1982 geheel gemummificeerd werd gevonden in een oud Amsterdams krakerspand. Deze man bleek naar schatting al zeven jaar dood, en zijn stoffelijk overschot woog nog maar 12 kilo. Een zaak vol raadsels en mysteries; wellicht schrijf ik hier ooit nog een aparte blog over. Wil je er nu al meer over lezen, klik dan hier.

Zwijgen bij Moord: Waarom Getuigen Stil Blijven en Wat Dat Betekent voor Cold Cases

[Putten] – Op 6 augustus 1994 vertrok de 22-jarige Maria van der Zanden op haar racefiets voor een ritje om wat frisse lucht te halen. Maar ze keerde nooit meer terug. Bijna dertig jaar lang bleef ze vermist, totdat bleek dat haar lichaam al twee weken na haar verdwijning uit het Möhnesee-meer in Duitsland was gevist. De Duitse autoriteiten vermoedden destijds zelfmoord en begroeven het onbekende lichaam in een naamloos graf. Pas vorig jaar kwam aan het licht dat het lichaam dat van Maria was.

Het is 1 oktober, en dat betekent dat de septembermaand alweer voorbij is. Net zoals vorige maand wil ik ook nu de afgelopen maand bespreken met geïnteresseerden. Natuurlijk hebben we niet stilgezeten en zijn er drie ‘nieuwe’ zaken op de website verschenen. Dat lijkt misschien niet veel, maar omdat we veel onderzoek hebben verricht naar bestaande dossiers, was er weinig tijd over om nieuwe pagina’s te schrijven. Toch zijn de cold cases die de afgelopen maand op de site zijn gekomen, zoals altijd, weer zeer aangrijpend. Zo schreef ik bijvoorbeeld over de mogelijke femicide op de 32-jarige Amarantha Verhoeff. De politie trof haar in april van het jaar 2000 dood aan in haar woning in Schiedam. De moeder van twee kinderen bleek te zijn vermoord. Haar man, met wie ze in een scheiding lag, werd als mogelijke dader gearresteerd, maar later vrijgelaten wegens gebrek aan bewijs.De zaak van Susanna Boon uit Amsterdam kwam deze maand ook op de site. Zij raakte in de nacht van 7 op 8 januari 2016 spoorloos vermist, totdat haar stoffelijk overschot bijna drie maanden later op 90 kilometer van haar woonplaats werd teruggevonden door een hondenwandelaar in het bos bij Nunspeet. Net zoals bij de vorige zaak werd ook nu de partner van het slachtoffer gearresteerd, twee keer zelfs, maar ook hij werd wegens gebrek aan bewijs vrijgelaten. Beide zaken zijn nog altijd onopgelost. Verschrikkelijk!