De cold case van Mariëtte Peters - Sint Hubert - 24-12-1992
Op 24 december 1992 kwam echtgenoot Bart rond 13:00 uur thuis van zijn baan als chauffeur voor een mest-distributiebedrijf. Hij was die ochtend vroeg begonnen en had er al een hele werkdag opzitten. Hij keek er dan ook naar uit om kerstmis te vieren met zijn vier maanden zwangere vrouw Mariëtte.
Maar na het parkeren van zijn werkauto merkte Bart direct op dat er iets vreemds aan de hand was. De voordeur stond open, en het raampje daarvan was stuk. Bezorgd liep hij naar binnen en tot zijn grote schrik zag hij dat het hele huis compleet overhoop was gehaald. Van Mariëtte was geen spoor te bekennen dus rende hij naar boven. Toen hij de slaapkamerdeur opende kreeg Bart de schrik van zijn leven. Hij vond zijn 26-jarige vrouw dood op bed.
In grote paniek stormde hij de trap af en belde aan bij de buren. Samen met hen keerde Bart terug naar het huis en werd de politie gebeld. Mariëtte bleek slachtoffer te zijn geworden van een misdrijf.
Over Mariëtte Peters
Mariëtte groeide op in het Noord-Brabantse Mill en was de oudste in een hecht gezin van drie kinderen. Ze had een broertje en een zusje. Volgens hen had hun zus gedurende haar leven veel sociale contacten en was ze verder een tamelijk normale meid, die haar hele leven een sterke band met het thuisfront onderhield. Mariëtte, soms ook wel Jet genoemd, werkte als administratief medewerkster bij een elektrobedrijf in Uden en trouwde op haar 21ste met Bart Bens. De twee hadden elkaar ontmoet op de kermis in Mill en waren vanaf dat moment stapelgek op elkaar.
Het echtpaar kocht vijf jaar na hun huwelijk een twee-onder-een-kapwoning aan de Nimrod in Sint Hubert, een dorpje van zo'n duizend inwoners dat naast Mill lag. In de zomer van 1992 bleken Mariëtte en Bart in verwachting te zijn van hun eerste kindje. Door haar zwangerschap deed de aanstaande moeder het wat rustiger aan terwijl haar echtgenoot werkzaam was als chauffeur voor een mest-distributiebedrijf. Toen Mariëtte vijftien weken zwanger was werd ze vermoord aangetroffen op bed.
Tijdstip van overlijden
Volgens de patholoog-anatoom was Mariëtte rond 04:30 overleden. Dat bekende dat de dader vlak nadat echtgenoot Bart het huis had verlaten was binnengedrongen, en dat hij haar kort daarna om het leven had gebracht. Hoewel er op het dekbed bloedvlekken waren aangetroffen stelde de forensisch specialist vast dat Mariëtte was overleden ten gevolge van verwurging. De dader had haar vermoedelijk van achter vastgegrepen en vanuit die positie vermoord.
Sporenonderzoek
De politie begon meteen aan meerdere onderzoeken. De plaats delict werd door de technische recherche onderzocht op sporen. Daarbij werd vastgesteld dat het raampje naast het slot van de voordeur was ingeslagen. Waarschijnlijk was de dader via deze deur binnengedrongen. In de woonkamer lag alles overhoop. Kastjes stonden open en er lag van alles op de grond. In de slaapkamer van het echtpaar werden diverse bloedvlekken aangetroffen op het dekbed waarop Mariëtte levenloos was gevonden. Aan de sporen te zien leek het er bovendien op dat er een worsteling had plaatsgevonden alvorens de 26-jarige van haar leven was beroofd.
De politie plaatste de moord op Mariëtte in de categorie roofmoord omdat er duidelijk was gepoogd spullen te stelen. Hoewel de tv en videorecorder niet van een duur merk waren (Neck en Mitsubishi), had de dader geprobeerd de twee apparaten buit te maken. Dat was echter niet gelukt, want beide toestellen werden teruggevonden in de witte Peugeot die in de garage naast het huis stond. Dankzij een extra beveiliging kon de wagen niet worden gestolen en had de dader daarna blijkbaar eieren voor zijn geld gekozen. Omdat de tv en videorecorder van een goedkoop merk waren vermoedde de politie dat de dader wellicht afkomstig was uit Oost-Europa. Of de theorie klopte werd nooit duidelijk.
In de voortuin werd door de technische recherche verschillende schoenafdrukken opgemerkt. Deze werden allemaal onderworpen aan een onderzoek, en de politie wist de meeste afdrukken al snel te herleiden naar de personen die voor de afdrukken hadden gezorgd. Deze waren o.a. van familieleden, echtgenoot Bart en diverse postbezorgers. Eén schoenafdruk kon niet worden herleid naar de maker daarvan, en de politie vermoedde dat deze van de dader was. Het ging om een afdruk van een sportschoen van het merk Adidas. Het werd nooit duidelijk wie deze schoen had gedragen.
Hoewel de dader sporen had achtergelaten, zoals ook waarschijnlijk zijn schoenafdruk, was het niet mogelijk om uit de aan-getroffen sporen een DNA-profiel samen te stellen.
Links: Het kapotte raampje van de voordeur - Rechts: De overhoopgehaalde woonkamer zonder tv en videorecorder.
Politieonderzoek
Het vierentwintig-man sterke rechercheteam voerde o.a. een uitgebreid buurtonderzoek uit in de hoop op aanwijzingen. Buurtbewoners kwamen echter niet met relevante informatie. Omdat er in die tijd veel woninginbraken plaatsvonden onderzocht de politie de zaken die zich hadden afgespeeld in Oost-Brabant en Gelderland. Ook hiermee kwam de recherche niet verder in het onderzoek.
Opvallend was wel dat er in korte tijd drie doden waren gevallen bij inbraken. Een maand voor de moord op Mariëtte was er een 66-jarige man vermoord in Badhoevendorp nadat hij een inbreker betrapte in zijn woning. Daarnaast vermoorde iemand op 5 januari 1993 de 41-jarige bewoner van een huis in Eindhoven toen diegene door hem achterna zat na een inbraak in diens woning.
Omdat er rond Kerstmis veel gedetineerden verlof hadden gekregen vanwege de feestdagen controleerde de recherche mensen in deze groep die al eens eerder ingebroken hadden. Wellicht was er iemand opnieuw de fout ingegaan. De inspanningen leverden niets op.
Verhoor van echtgenoot
De politie besloot Bart Bens te onderwerpen aan een stevig verhoor. Twee rechercheurs voelden hem aan de tand om te zien of hij meer wist van de moord op zijn vrouw. In moordzaken is het normaal dat men de directe familie controleert op betrokkenheid. De politie stelde uiteindelijk vast dat Bart niets met het misdrijf te maken had. In de jaren daarna kwam er ook nooit bewijs naar voren dat hij toch wel betrokken zou zijn geweest.
Fort Transit
Bart Bens was die bewuste ochtend rond 04:15 naar zijn werk gegaan. Toen hij de straat uit reed kwam er toevallig net een Fort Transit busje de straat ingereden. Het was Bart opgevallen omdat er rond dat tijdstip niet veel mensen in beweging waren. De wagen had een witte kleur. Bart had niet gezien welke kleur het kenteken had, en dus kon het gaan om een Nederlandse auto, maar ook eentje uit het buitenland. De recherche deed zijn best om de betreffende wagen te traceren, maar dit lukte nooit. De eigenaar van het busje meldde zich eveneens nimmer bij de politie.
Meerdere daders
Als de dader in dit busje had gezeten, moest er van twee of meer daders uit worden gegaan. De tv en videorecorder waren immers in de Peugeot van Bart en Mariëtte gezet, met als doel de auto ook te stelen. Jeroen Snellen, voormalig teamleider van het betreffende cold case team zei in een interview ook uit te gaan van meerdere daders. Zelfs als de Fort Transit niets met de moord te maken had. Wellicht zei Snellen dit wegens verschillende dadersporen. Het is niet bekend welke dadersporen er naast de schoenafdruk nog meer zijn gevonden.
Toevallig overlijden werkgever
De directeur van het elektrobedrijf waar Mariëtte werkte overleed kort na de moord op zijn werknemer. Het zorgde voor het gerucht dat de twee overlijdens een link met elkaar hadden. Het rechercheteam deed daarom onderzoek naar een eventueel verband, maar kon daar geen enkel bewijs voor vinden. Door het onderzoek kwam wel naar voren dat Mariëtte soms het kasgeld mee naar huis nam om het daar te bewaren. Haar echtgenoot wist hier niets van. De dag voor haar dood was ze echter zonder iets mee te hebben genomen thuis gekomen.
Meest waarschijnlijke scenario
De politie vermoedde dat Mariëtte slachtoffer was geworden van een roofmoord, en de kans werd groot geacht dat zij de dader(s) betrapte bij de inbraak, of dat deze haar juist tegen het lijf liep(en). Het was goed mogelijk dat de dader(s) Bart had(den) zien wegrijden naar zijn werk, en dat er niet was nagedacht over een mogelijke tweede bewoner. Er werd nooit enig bewijs gevonden voor een scenario dat de moordenaar het van te voren op Mariëtte gemunt had. De politie hield het dus vooral op een uit de hand gelopen inbraak.
Onderzoek gesloten
In februari 1993, zo'n twee maanden na de moord, werd het onderzoek door de politie gesloten. Er waren geen aanknopingspunten meer, en de zaak kwam op de plank terecht.
Opnieuw aandacht voor de zaak
Maar liefst zesentwintig jaar later kwam Opsporing Verzocht in 2018 met een uitzending over de moord op Mariëtte Peters. Daarin werd o.a. aandacht besteed aan het Fort Transit busje. De politie ontving wekenlang tips dankzij het populaire tv programma. De teller kwam uiteindelijk uit op 75 nieuwe tips. Deze gingen vaak over de witte Transit, maar bevatte ook een aantal mogelijke scenario's. Ondanks de nieuwe opleving zorgde het niet voor een doorbraak in de zaak.
Coldcasekalender
In een ultieme poging van de politie om de zaak op te lossen, werd deze geplaatst op de toen jaarlijks terugkerende coldcase-kalender. Deze werd jarenlang uitgedeeld in gevangenissen en TBS-klinieken. Het leverde in sommige gevallen nieuwe informatie op, maar leidde in deze zaak nooit tot een doorbraak.
Informatie en tips
De dubbele moord (Mariëtte was immers zwanger) is na meer dan dertig jaar nog steeds niet opgelost. Het is voor de na-bestaanden daarom nog steeds niet mogelijk om de vreselijke gebeurtenis een plekje te geven. De familie Peters vierde na 1992 nooit meer Kerst, en de maand december is nog altijd een maand die maar moeilijk voor hen is door te komen.
Er moeten mensen zijn die meer weten van dit verschrikkelijke misdrijf. Bent u dat? Weet u iets, of heeft u wel eens iets gehoord?
Twijfel dan niet, en laat het dan alstublieft nu weten. Het is nooit te laat om te praten.
Neemt u (anoniem) contact op met onze redactie.
Wij nemen zorgvuldig de tijd voor uw informatie en zorgen er op betrouwbare wijze voor dat het op de juiste plek terecht komt. U kunt uw verhaal kwijt via onderstaand formulier. Blijft u graag anoniem? Laat dan de contactgegevens-velden leeg.
U kunt ook e-mailen naar info@coldcasezaken.nl.
Help mee en deel deze zaak. Vooral als u in de buurt woont van het misdrijf! Dank u wel.
Stichting Coldcasezaken maakt gebruik van informatie uit open bronnen en onze pagina's zijn meestal een mix van (nieuws)berichten die wij zo veel mogelijk in onze eigen woorden vormgeven op de website. We maken vaak gebruik van artikelen uit nationale kranten(archieven) van o.a. De Telegraaf, het AD, Trouw, De Volkskrant, het Parool, NRC etc. Voor een complete lijst van onze bronnen verwijzen wij u graag naar deze pagina
Indien u van mening bent dat er teksten of afbeeldingen in strijd zijn met het intellectueel eigendom dan verzoeken wij u om contact op te nemen. Op geen enkele wijze wordt door ons platform bewust onrechtmatig gebruik gemaakt van het intellectueel eigendom van anderen en betrachten wij uiterste zorgvuldigheid. De stichting is een non-profit organisatie en leunt volledig op vrijwilligers.