De cold case vermissing van Tanja Groen - Gronsveld - 31-08-1993

Op 31 augustus 1993 woonde de 18-jarige Tanja Groen een introductiefeestje bij van de studentenvereniging Circumflex. Het was de afsluiting van een ontgroeningsweek die van 24 tot en met 28 augustus had geduurd. Het feest werd gevierd in de Soos van de vereniging, gelegen aan de Herbenusstraat in Maastricht. Rond middernacht stapte Tanja op haar fiets om naar haar kamer in Gronsveld te fietsen. Het was een fietstocht van ongeveer 7 a 8 kilometer. Ze kwam echter nooit bij haar kamer aan, en drie dagen later werd het meisje als vermist opgegeven. Van Tanja is sindsdien nooit meer iets vernomen. Ook haar fiets is niet meer teruggevonden.

Weet u iets over deze zaak, neem dan hier (anoniem) contact op

Over Tanja Groen
Tanja Afra Maria Groen werd op maandag 23 juni 1975 geboren in Schagen, Noord-Holland. Ze was de jongste dochter van Corrie en Adrie Groen. Tanja had twee zussen en een broer, en groeide op als een lief en verlegen meisje. Haar jeugd bracht ze onbezorgd door, en haar grote hobby was badminton. Hoewel Tanja op de middelbare school niet meer deed dan nodig was, beschrijft haar moeder Tanja wel als een strebertje. Toen ze 18 was wilde ze de studie gezondheidswetenschappen volgen aan de Maastricht University. Een stad ver weg van haar vertrouwde omgeving. Tanja vond een kamertje in het nabijgelegen Gronsveld, op zo'n 7 kilometer afstand van Maastricht. De eigenaar van een kasteelboerderij had de bijbehorende paardenstallen omgebouwd tot appartement. Er woonde ook nog een andere student. 

Politieonderzoek
Tanja had op de 31ste van augustus, op de avond van haar verdwijning, nog telefonisch contact gehad met haar moeder. In plaats van donderdag, zou ze vrijdag pas weer met de trein naar Schagen komen, had ze gezegd. Maar op die vrijdag werden haar ouders door medestudenten gebeld. Tanja was al twee dagen niet aanwezig op het college. De studenten hadden het vermoeden gehad dat ze misschien ziek was geworden, en dat ze al eerder naar Schagen was vertrokken. Dat was echter niet het geval, en toen Tanja ook niet uitstapte op het station van Schagen die dag, sloeg de paniek toe. De politie werd gewaarschuwd, en de ouders van Tanja reisden de volgende dag af naar Maastricht. 

De politie zette meteen een grote zoekactie op touw en kamden in een eerste poging om Tanja te vinden een plantsoen uit in de omgeving van de Soos aan de Herbenusstraat in Maastricht. Er werden posters opgehangen in het centrum van Maastricht, woonwijken en diverse winkels, met de omschrijving en een foto van het 18-jarige meisje. De politie ondervroeg haar medestudenten en ook de kamer van Tanja werd ook onderzocht op aanwijzingen. Er kwamen veel tips binnen van mensen die haar of haar omafiets zeiden gezien te hebben, maar geen van de tips leidden tot een vondst.

De mogelijke routes van Maastricht naar Gronsveld werden ook onder de loep genomen. Er waren meerdere opties, maar welke route Tanja ook genomen zou hebben, het is zeker dat zij over één van de twee bruggen die op de routes lagen de Maas over heeft moeten steken. De John F Kennedybrug of de Sint Servaasbrug. De politie is samen met de ouders van Tanja elke route afgereden.
Als de studente al een brug over is gekomen, is ze vermoedelijk door Randwijck gefietst, een gebied aan de overkant van de Maas. Het is een afgelegen plek en het stond tevens berucht omdat er in de jaren negentig een aantal aanrandingen hadden plaatsgevonden. Het onderzoeksteam heeft iedere route van de feestzaal aan de Herbenusstraat naar haar studentenkamer in Gronsveld nauwkeurig doorzocht. Ook grotten, maisvelden en zelfs het riool werd afgespeurd. Er werden honden ingezet, en ook helikopters, maar er werd nergens iets gevonden. Geen eens een aanwijzing. De vermissing van Tanja was één groot mysterie.

De vermissingsposter met het signalement van Tanja Groen

Weken werden maanden, en maanden werden jaren
De tijd vloog voorbij. Hoe kon het dat een meisje van 18 zomaar van de aardbodem kon verdwijnen, vroegen de ouders van Tanja zich hardop af. De politie kreeg in de loop der tijd honderden tips, en er werd elke keer serieus naar gekeken. Maar het leverde keer op keer niks op.

Toch leek het er een aantal keer op dat er een doorbraak in de zaak was. Zo tipte een paragnost de politie dat Tanja op een specifieke plek in de Maas zou liggen, ten zuiden van Maastricht. Een duikteam dook naar de plek, en warempel haalden zij een bruine fiets naar boven die met zwarte verf was overgeschilderd, met een dubbele stang en een groen fietsslot, precies zoals de fiets van Tanja. Naast de fiets haalden de duikers ook twee vaten naar boven die bij de fiets in de buurt lagen op de bodem. Wat volgde waren drie intens spannende weken waarin onderzocht werd of er een link was met Tanja en de naarbovengebrachte voorwerpen. Het bleek niet zo te zijn. De fiets was niet die van Tanja, en er was ook geen DNA van Tanja te vinden in de vaten. 

Twee jaar later was er opnieuw een spannend moment aangebroken in de zaak. Een wandelaar had menselijke botten gevonden in een veld in Gronsveld, niet ver van Tanja's studentenkamer. Het bleek om een dijbeen van iemand te gaan, en er werd onderzocht of het botten van Tanja waren. Nadat de familie een week in spanning had gezeten kwam er duidelijkheid, de botresten waren niet van Tanja.

Opgraving van graf
In 2019 was er opnieuw kans op een doorbraak in de zaak. Het cold case team van de politie kreeg de tip dat het lichaam van Tanja mogelijk begraven lag op de begraafplaats van de Katholieke Kerk Heugem, aan De Beente in Maastricht. Het onderzoeksteam kwam dankzij de tip uit bij een specifiek graf van een man. Op 1 september 1993 vond er destijds een begrafenis plaats en was dit graf pas net gedolven. Er werd voorzichtig laagje voor laagje met een graafmachine gegraven, en forensisch archeologen en rechercheurs onderzochten het graf uitvoerig.

De kans bestond dat Tanja in de nacht van haar verdwijning is vermoord, en daarna in een pas gedolven graf was neergelegd door de dader, waar de volgende dag een kist is ingegaan en het graf is dichtgegooid. De nabestaanden van de overleden persoon van wie het graf was hadden toestemming gegeven voor het onderzoek. Ondanks hoop van de familie van Tanja en politie, werden er geen overblijfselen gevonden van de studente.

Was Tanja slachtoffer geworden van moordenaar Wim S.?
Wim S., was een veroordeelde moordenaar met de bijnaam 'Killer van Lappegat'. Hij vermoordde de Eindhovense Rienja Shewpersadsing, maar werd met nog veel meer moorden en verdwijningen in verband gebracht. Jaren vóór de moord op Rienja werd Wim S. verdacht van betrokkenheid bij twee verdwijningen. In beide gevallen was er bewijs tegen S. In het jaar 1966 raakte Anny van der Groen-Heyligers vermist. Een medebewoonster van Anny verklaarde al gauw dat er vlak voor de vermissing een loodgieter in het huis was geweest om een aantal klusjes te doen. Het bleek Wim S. te zijn geweest. Het lichaam van Anny werd echter nooit gevonden, en S. bleef op vrije voeten. 

De andere verdwijning was die van de 15-jarige Henny Maas. Zij liep op 18 februari 1975 boos weg van huis. Ze had aangebeld bij haar vriendje, maar die hoorde de deurbel niet, terwijl zijn vader uit principe niet open wilde doen, het was al laat. De volgende ochtend vond haar vriendje een briefje onder de brievenbus, waarin Henny schreef dat ze in een leegstaand gebouwtje bij de speeltuin zou slapen. Hij kon haar ophalen bij 'de man met de vogeltjes'. Daarmee bedoelde ze Wim S. die vlakbij het gebouwtje woonde, en een volière in zijn tuin had staan met vogeltjes. Wim S. heeft altijd ontkend iets met de zaak te maken te hebben, en er was opnieuw niet voldoende bewijs tegen hem.

De vermoorde Rienja en de twee vermiste meiden hadden beiden veel weg van Tanja Groen. Maar ze leken niet alleen op elkaar., Wim S zou tijdens zijn gevangenschap aan een medegevangene hebben verteld dat hij iets te maken had met de vermissing van Tanja Groen. Ook heeft S. ten tijde van de verdwijning van Tanja weleens op de camping gestaan waar zij en haar familie ook wel eens vakantie hebben gevierd. De politie heeft Wim ondervraagd, maar Wim ontkende tegenover hen ook maar iets met de verdwijning te maken te hebben gehad. 

En zo werd Wim in zijn leven nog vaker verdacht van betrokkenheid bij verdwijningen en moordzaken. Voor zijn veroordeling was Wim weleens het politiebureau ingestormd, en wilde hij in een zeer emotionele staat schijnbaar al zijn daden bekennen. Hij riep dat hij er niet meer mee kon leven, en dat hij het moést vertellen. Maar na een kwartier verzuchtte S., 'ik kan het niet vertellen'.
Toen hij later in de cel zat voor de moord op Rienja, had hij tegen een medegevangene verteld dat hij elf vrouwen had vermoord.

Hoewel hij geen namen had genoemd kon Wim het, aan de hand van omschrijvingen, ook hebben gehad over Tanja Groen. S., had aan zijn medegedetineerde verklaard een lichaam te hebben begraven op de Strabrechtse Heide, een natuurgebied dat hij op zijn duimpje kende. De politie heeft in 2021 op drie specifieke plekken op de Strabrechtse Heide gezocht naar Tanja. Er waren grondverstoringen gevonden, maar toen bleek dat de verstoringen de oorzaak waren van gravende konijnen werd er besloten niet verder te onderzoeken. Toch werd er door verschillende instanties nog een aantal keer gezocht op de Heide, helaas zonder resultaat. Hoewel Wim S. tegenover de politie altijd ontkend heeft iets met de vermissing van Tanja te maken te hebben gehad, blijft zijn naam toch elke keer weer omhoog komen als er over de zaak wordt gesproken. Wim heeft zijn geheimen inmiddels meegenomen in zijn graf.

Stichting De Gouden Tip
Nederlands bekendste misdaadjournalist Peter R de Vries riep het jaar 2021 uit als het jaar van Tanja Groen. Peter R zette zich al lange tijd in om te helpen in de zaak. Hij richtte in juni van dat jaar Stichting De Gouden Tip op, met als doel één miljoen euro op te halen via crowdfunding, die zou worden uitgekeerd aan degene die met een tip een door de stichting gekozen vastgelopen politieonderzoek zou oplossen. De eerste zaak die de stichting trachtte op te lossen was de verdwijning van Tanja Groen. Kort na de lancering van de stichting werd er een aanslag gepleegd op het leven van Peter R. Er kwam veel landelijke aandacht voor de Vries, en ook voor zijn stichting. Een week na de aanslag werd het doel van één miljoen euro bereikt. Peter R de Vries overleed een aantal dagen later aan zijn verwondingen. De hoge beloning zorgde uiteindelijk niet voor de oplossing in de zaak. Dochter Kelly de Vries nam het stokje van Peter R de Vries over en werd directeur van de stichting. De stichting kreeg tevens een nieuwe naam: De Peter R de Vries Foundation.

Was het dan toch seriemoordenaar Marc Dutroux?
Marc Dutroux werd op 15 augustus 1996 gearresteerd en kreeg in 2004 levenslang. Hij schokte de Benelux met de ontvoering van zes meisjes in de jaren negentig. Vier van de zes meisjes overleefden het niet, en werden o.a. uit de tuin van Dutroux opgegraven. Er werden ook resten van zijn Franse kompaan teruggevonden. Twee meisjes (12-14 jaar) werden levend uit de vieze kelder van de pedofiel gehaald. Zij werden daar regelmatig verkracht, en werden gedwongen te leven onder erbarmelijke omstandigheden. 

Er is in het verleden al meerdere keren gekeken of er een link kon worden gevonden tussen de vermissing van Tanja Groen en de ontvoerder Marc Dutroux. Maastricht ligt immers relatief dicht bij de Belgische grens. In oktober 2022 is er dan eindelijk nieuws te melden in de zaak. Justitie heeft verzocht om het onbekende DNA-materiaal dat in woningen en auto's van Dutroux is gevonden te vergelijken met dat van Tanja. De resultaten hiervan zijn nog niet bekend, maar er werd beloofd deze zo snel mogelijk te versturen naar het Openbaar Ministerie in Limburg.

Het cold case team sprak ondertussen met een aantal getuigen, en er werd nog eens gekeken of er bepaalde gebeurtenissen rond de tijd van de verdwijning van Tanja, in verband konden worden gebracht met Dutroux. Er zijn namelijk een aantal opvallende toevalligheden. Marc Dutroux kwam begin jaren negentig bijvoorbeeld vaak naar Maastricht om drugs te kopen, en hij had er ook een contactpersoon. Tevens was in een van zijn woningen een wegenkaart gevonden waarop Maastricht omcirkeld was. 

In 1997 mochten o.a. de ouders van Tanja rondkijken tussen 4500 stuks kleding en speelgoed, in beslaggenomen bij Dutroux. Zij konden toen geen spullen vinden die aan hun dochter toebehoorde. Toch is er met het nieuwe DNA-onderzoek hoop dat de nachtmerrie eindelijk ten einde staat te komen. Marc Dutroux komt sowieso nooit meer op vrije voeten. 

De fiets, tips en aanwijzingen
Omdat de fiets van Tanja net als de studente zelf nooit is teruggevonden, delen wij hierbij de gegevens over de zwartgeverfde oma-fiets van het merk Cheesetown. Onder het zadel staan de postcode en het huisnummer gegraveerd van Tanja: 1815CG1, en onder het trapas staat het framenumer: 19875 

De zaak Tanja Groen is nog altijd niet opgelost, en zolang het niet bekend is wat er met Tanja is gebeurd, hopen de politie maar vooral ook haar ouders op de verlossing. Al bijna dertig jaar lang is Tanja zo'n beetje het enige waar haar ouders nog aan kunnen denken, en het echtpaar leeft nog steeds met intens verdriet. Weet u ook maar iets over deze zaak? Laat het dan alstublieft weten.

Neemt u (anoniem) contact op met onze redactie.
Wij nemen zorgvuldig de tijd voor uw informatie en zorgen er op betrouwbare wijze voor dat het op de juiste plek terecht komt. U kunt uw verhaal kwijt via onderstaand formulier. Blijft u graag anoniem? Laat dan de contactgegevens-velden leeg.

U kunt ook e-mailen naar info@coldcasezaken.nl.

Klik hier voor meer cold case vermissingen

Praat over deze zaak mee op ons forum

Help mee en deel de zaak van Tanja Groen. Volg ons ook op onze socials